برنامه پژوهشی DORA در Google Cloud، برای بیش از یک دهه، در حال بررسی قابلیت‌ها، روش‌ها و معیارهای تیم‌ها و سازمان‌های مبتنی بر فناوری با عملکرد بالا بوده است. و پژوهش ۲۰۲۵ به وضوح نشان می‌دهد که هوش مصنوعی دیگر یک نوآوری تازه نیست، بلکه تقریباً به بخشی جدایی‌ناپذیر از جعبه‌ابزار هر توسعه‌دهنده تبدیل شده است.
استفاده گسترده همراه با رشد چشم گیر بهره‌وری
گزارش امسال یک یافته مهم را آشکار می‌کند: میزان استفاده از هوش مصنوعی در میان متخصصان توسعه نرم‌افزار به ۹۰٪ افزایش یافته است که نشان‌دهنده رشد ۱۴درصدی نسبت به سال گذشته است. این متخصصان، از توسعه‌دهندگان تا مدیران محصول، اکنون هوش مصنوعی را در گردش فرآیند‌های اصلی کاری خود ادغام کرده‌اند و به طور معمول، میانگین دو ساعت در روز را به کار با آن اختصاص می‌دهند.
اکثریت قابل توجهی از شرکت کنندگان در نظرسنجی (۶۵٪)، به شدت برای توسعه نرم‌افزار به هوش مصنوعی متکی هستند: به‌طوری‌که ۳۷٪ وابستگی «متوسط»، ۲۰٪ «زیاد» و ۸٪ «بسیار زیاد» را گزارش کرده‌اند.
این آمار، نشان‌دهنده رشد چشم گیر پذیرش و وابستگی به هوش مصنوعی در این حوزه است و مزایای این ابزارها برای کاربران در پژوهش امسال کاملاً مشهود است:
· افزایش قابل توجه در بهره‌وری: بیش از ۸۰٪ پاسخ‌دهندگان نشان دادند که هوش مصنوعی بهره‌وری آنان را افزایش داده است.
· بهبود کیفیت کد: اکثریت (۵۹٪) تأثیر مثبت هوش مصنوعی بر کیفیت کدنویسی را گزارش کردند.
پارادوکس اعتماد و بهره‌وری
علیرغم پذیرش گسترده و مزایای درک‌شده هوش مصنوعی، برخی از متخصصان توسعه نرم‌افزار همچنان در استفاده از هوش مصنوعی در کار خود محتاط هستند. در این گزارش یک «پارادوکس اعتماد» شگفت‌آور آشکار می‌شود: در حالی‌که ۲۴٪ از پاسخ‌دهندگان میزان اعتماد «زیاد» (۲۰٪) یا «بسیار زیاد» (۴٪) به هوش مصنوعی دارند، ۳۰٪ دیگر تنها «کمی» (۲۳٪) یا «اصلاً» (۷٪) به آن اعتماد ندارند که اگرچه بسیاری از افراد خروجی‌های هوش مصنوعی را مفید و ارزشمند می‌دانند، اما هنوز اعتماد کامل به آن وجود ندارد. می‌تواند به این معنا نیز باشد که هوش مصنوعی، بیشتر به عنوان یک ابزار کمکی برای افزایش بهره‌وری و کارایی در گردش کار ادغام می‌شود، نه جایگزینی کامل برای قضاوت انسانی.
در حالی که هوش مصنوعی عملکرد فردی را تقویت می‌کند، تأثیر آن بر سازمان‌ها پیچیده‌تر است. پژوهش امسال نشان می‌دهد که پذیرش هوش مصنوعی اکنون با افزایش سرعت تحویل نرم‌افزار مرتبط است، به این معنی که تیم‌ها نرم‌افزارها و برنامه‌های بیشتری را منتشر می‌کنند که روندی مثبت نسبت به یافته‌های سال گذشته دارد. با این حال، چالش اصلیِ اطمینان از عملکرد صحیح نرم‌افزار قبل از تحویل به کاربران، همچنان باقی است.
بازتابی درباره نحوه عملکرد تیم‌ها
پژوهش امسال ما همچنین دریافت که هوش مصنوعی می‌تواند هم نقش «آینه» و هم نقش «تقویت‌کننده» را ایفا کند. در سازمان‌های منسجم، هوش مصنوعی کارایی را افزایش می‌دهد. در سازمان‌های پراکنده و ناهماهنگ، ضعف‌ها و ناکارآمدی‌ها را آشکار می‌سازد.
برای درک بهتر این عوامل پنهان، گزارش امسال فراتر از شاخص‌های ساده عملکردی حرکت کرده و هفت الگوی متمایز تیمی را معرفی می‌کند که دیدی عمیق‌تر و انسانی‌تر از عوامل موفقیت در پذیرش هوش مصنوعی ارائه می‌دهد. این الگوها — از «تیم‌های هماهنگ و موفق» گرفته تا «تیم‌های گرفتار در تنگنای سیستم‌های قدیمی» — روایتی غنی‌تر از تعامل میان عملکرد، رفاه کارکنان و محیط کاری ترسیم می‌کنند.
برای سازمان‌های آماده پذیرش هوش مصنوعی، ابزارهای جدید می‌توانند در تکامل فرآیند‌های کاری به آن‌ها کمک کنند. به‌طوری‌که سازمان‌ها نه‌تنها از افزایش بهره‌وری بلکه از تحول ساختاری ناشی از آن نیز بهره‌مند شوند.
نتیجه گیری
با این حال، صرفِ به‌کارگیری هوش مصنوعی تضمینی برای موفقیت نیست. به همین دلیل راهکارهای مختلفی برای تقویت اثرگذاری هوش مصنوعی در سازمان‌ها معرفی شده است.
نکته‌ی کلیدی روشن است: هوش مصنوعی ابزاری تحول‌آفرین برای توسعه‌دهندگان است، اما برای دستیابی به تمام ظرفیت‌های آن، صرفاً به‌کارگیری‌اش کافی نیست. سازمان‌ها باید فرهنگ، فرایند‌ها و سیستم‌های خود را دگرگون کنند تا با عصر جدید توسعه‌ی نرم‌افزار همگام شوند.
